Czwartek, 3 Kwietnia

Księga Wyjścia 32,7-14.

Pan rzekł do Mojżesza: «Zstąp na dół, bo sprzeniewierzył się lud twój, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej.
Bardzo szybko zawrócili z drogi, którą im nakazałem, i utworzyli sobie posąg cielca odlanego z metalu, i oddali mu pokłon, i złożyli mu ofiary, mówiąc: „Izraelu, oto twój bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej”».
I jeszcze powiedział Pan do Mojżesza: «Widzę, że lud ten jest ludem o twardym karku.
Pozwól Mi, aby rozpalił się gniew mój na nich. Chcę ich wyniszczyć, a ciebie uczynić wielkim ludem».
Mojżesz jednak zaczął usilnie błagać Pana, Boga swego, i mówić: «Dlaczego, Panie, płonie gniew Twój przeciw ludowi Twemu, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej wielką mocą i silną ręką?
Czemu to mają mówić Egipcjanie: „W złym zamiarze wyprowadził ich, chcąc ich wygubić w górach i zgładzić z powierzchni ziemi”? Odwróć zapalczywość Twego gniewu i zaniechaj zła, jakie chcesz zesłać na Twój lud.
Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, Twoje sługi, którym przysiągłeś na samego siebie, mówiąc do nich: „Uczynię potomstwo wasze tak licznym jak gwiazdy niebieskie, i całą ziemię, o której mówiłem, dam waszym potomkom i posiądą ją na wieki”».
Wówczas to Pan zaniechał zła, jakie zamierzał zesłać na swój lud.

Księga Psalmów 106(105),19-20.21-22.23.

U stóp Horebu zrobili cielca
i pokłon oddawali bożkowi ulanemu ze złota.
Zamienili swą Chwałę
na podobieństwo cielca jedzącego siano.

Zapomnieli o Bogu, który ich ocalił,
który wielkich dzieł dokonał w Egipcie,
rzeczy przedziwnych w krainie Chamitów,
zdumiewających nad Morzem Czerwonym.

Postanowił ich zatem wytracić,
gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec.
On wstawił się do Niego,
aby odwrócić Jego gniew niszczący.

Ewangelia wg św. Jana 5,31-47.

Jezus powiedział do Żydów: «Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, świadectwo moje nie byłoby prawdziwe.
Jest ktoś inny, kto wydaje świadectwo o Mnie; a wiem, że świadectwo, które o Mnie wydaje, jest prawdziwe.
Wysłaliście poselstwo do Jana i on dał świadectwo prawdzie.
Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni.
On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem.
Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wypełnienia; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał.
Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza;
nie macie także Jego słowa, trwającego w was, bo wy nie uwierzyliście Temu, którego On posłał.
Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo.
A przecież nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie.
Nie odbieram chwały od ludzi,
ale poznałem was, że nie macie w sobie miłości Boga.
Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. Gdyby jednak przybył ktoś inny we własnym imieniu, to przyjęlibyście go.
Jak możecie uwierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga?
Nie sądźcie jednak, że to Ja was oskarżę przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję.
Gdybyście jednak wierzyli Mojżeszowi, to i Mnie wierzylibyście. O Mnie bowiem on pisał.
Jeżeli jednak jego pismom nie wierzycie, jakże moim słowom będziecie wierzyli?»

Św. Cyryl Jerozolimski

Umiłowani, istnieje wiele prawdziwych świadectw o Chrystusie.
Świadectwo Ojca, przychodzącego z nieba, o swoim Synu; świadectwo Ducha Świętego, który zstępuje w cielesnej postaci gołębicy; świadectwo archanioła Gabriela, zwiastującego dobrą nowinę Maryi; świadectwo Matki Bożej: świadectwo błogosławionego miejsca żłóbka. Jan Chrzciciel, największy z proroków, daje świadectwo wprowadzający Nowe Przymierze, ten, który w pewien sposób łączy w swojej osobie dwa przymierza, Stare i Nowe. Wśród rzek Jordan daje świadectwo, a wśród mórz Morze Tyberiadzkie; niewidomi dają świadectwo, chromi dają świadectwo, umarli powstają do życia; demony dają świadectwo, mówiąc: „Wiemy, kto jesteś: Święty Boży” (Mk 1,24). Uciszone wiatry składają świadectwo. Pięć chlebów świadczy o tym, że zostały rozmnożone wśród pięciu tysięcy gości. […] Wrogowie tamtych czasów dają świadectwo, a wśród nich błogosławiony Paweł, wróg przez chwilę, niewolnik przez długi czas; dwunastu apostołów daje świadectwo, którzy nie tylko słowami, ale każdy przez swoje tortury i śmierć głosili prawdę. […]
Wszyscy oni, i wielu innych, są świadkami. Czy Chrystus, wsparty tymi świadectwami, nadal spotyka się z niewiarą? Jeśli więc ktoś dotąd pozostawał niewierzący, niech teraz uwierzy; a jeśli ktoś był już wierzący, niech zwiększy swój postęp w wierze, wierząc w naszego Pana Jezusa Chrystusa i niech wie, czyje imię nosi. Jesteś nazwany „chrześcijaninem” – szanuj swoje imię; niech nasz Pan Jezus Chrystus, Syn Boży, nie będzie zbluźniony z twojego powodu, ale raczej niech twoje piękne uczynki świecą przed ludźmi, aby ludzie, widząc je, chwalili w Chrystusie Jezusie, naszym Panu, Ojca niebieskiego, któremu niech będzie chwała teraz i na wieki wieków. Amen.